Tweedehands Raket

Thijs Boontjes. Toetsenist in de band van Douwe Bob. Liefhebber van karaoke, bij voorkeur in de Casanova te Amsterdam. 31 jaar. Geen achttien meer, maar dat mag de pret niet drukken. Ook op je 31e kun je nog prima dansen, de loterij winnen of naar de maan vliegen. Dat blijkt maar weer op zijn nieuwe plaat, die hij heeft uitgebracht op 15 februari.

Je zou Thijs Boontjes kunnen kennen van het nummer ‘Alleen Naar de Kermis’, dat hij uitbracht in 2016, of van zijn moordballade samen met Roxanne Hazes: ‘Ballade van de Moord’, maar op deze plaat laat hij weer een totaal andere kant van zichzelf zien. Single en semi-titeltrack Dansen Met Jou is een heerlijk dansbaar nummer – geen misère, wel ambiance. De andere single van deze plaat die Boontjes heeft uitgebracht is weliswaar minder vrolijk, maar een titel als Ik Ben Je Stok tovert toch spontaan een glimlach op je gezicht.

Een ieder die mijn muzieksmaak een beetje kent, zal verbaasd opkijken als die hoort dat ik naar Thijs Boontjes luister, want ja, hij bewandelt de (tamelijk brede) grenzen van mijn muzieksmaak. De singles die de man uitbrengt passen nog net binnen die grenzen, maar de albumtracks gaan soms net over de grens. Maar ik ben niet bang om mijn grenzen te verleggen, en waar sommige nummers mij na de eerste keer luisteren soms net té smartlapperig waren, kan ik ze nu toch waarderen. Een grote factor daarin zijn de gevatte teksten van de songs. Een hoogtepunt op dat vlak is het nummer Naar De Maan, waarin Boontjes zingt dat hij zijn berichtjes niet kan beantwoorden omdat hij op vakantie is – naar de maan! Met een tweedehands gekochte raket, nota bene.

Niet alleen maar geestige teksten op deze plaat, want op Geen Achttien Meer wordt zowaar een maatschappelijk thema aangehaald! Moet Je Kijken, track nummer twee op het album, gaat over social media. Thijs Boontjes bekritiseert het fenomeen niet, maar kaart enkel aan dat er heel veel te zien is op het internet en dat je dus, ook al zit je in je eentje op de bank, je ogen uit kunt kijken.

Al met al is Geen Achttien Meer een tekstueel hoogstandje waarin allerlei verschillende onderwerpen worden aangesneden. Muzikaal is het wennen, zeker voor mensen zoals ik, maar het is het zeker waard om daar even doorheen te prikken, en misschien zelfs een kijkje te nemen bij één van zijn shows.