Het is 2010. In de grote pauze van de basisschool heb ik genoeg tijd om naar huis te gaan en te eten voordat ik om één uur weer op school moet zijn. Met mijn bord op schoot kijk ik naar MTV en zie daar de videoclip van het nummer Kip Paard Koe van Want Want. Die clip was opgenomen op een kinderboerderij, waar de band tussen de kippen stond te spelen terwijl ze dierenpakken aanhadden. Ik was dol op dat nummer, vooral omdat de tekst zo normaal was dat het bizar werd, en om de gitaarsolo die volgde na het literaire hoogtepunt van het nummer: IK WIL EEN KIP! (Nu ik dit schrijf kom ik er overigens achter dat Kip Paard Koe een parodie was op het nummer ‘Sink To The Bottom’ van Fountains of Wayne.)
Want Want bestaat nu niet meer, maar de zanger van die band, Fokko, heeft nu een eigen band: Fokko. Fokko bracht in 2014 zijn eerste EP, getiteld ‘Fokko’, uit, en is op 2 februari 2019 eindelijk met een debuutalbum gekomen. Dat album heet niet Fokko, maar Stadaarnietzodoeiets en is 34 minuten lang pure Nederlandstalige punk. De titeltrack opent het album met knallende gitaren en keiharde vocalen. Je weet waar je in bent beland, als je de eerste zin hoort: ‘Je bent een eikel’. Oké, de toon is gezet.
Dit album bestaat echter niet alleen maar uit rebelse herrie – Fokko is immers ook alweer de dertig gepasseerd – maar op dit album staat ook het lieve en tevens rustigere Bij Elkaar, het vrolijke Wendy over Fokko’s basisschoolliefde en het geestige Hose, waarin Fokko bij gebrek aan synoniemen voor het woord ‘broek’ een nieuw woord heeft uitgevonden: benentrui. Fokko kan dus nog steeds zulke heerlijke teksten schrijven als in 2010. Wél rebels is het nummer Ahoe, dat hij heeft geschreven voor zijn tweede EP ‘Fokko II’ uit 2014. In dit nummer zingt hij over hoe kut het is om dertig te zijn en een ‘normaal’ leven te lijden met een vaste vriendin en een baby, maar in een podcast voor radiostation KINK (daarover binnenkort meer) heeft hij kenbaar gemaakt dat hij nu een baby heeft en daar stiekem heel gelukkig mee is. Een stukje persoonlijke ontwikkeling, mooi.
Voor de punkfans die heel erg kunnen genieten van ‘Ahoe’, is Plekje In De Zon ook een aanrader. Dit lied ademt namelijk Nirvana, met gitaren die wel heel erg klinken als die in het nummer ‘Smells Like Teen Spirit’. Ook Tijdbom is lekker energiek, maar wel weer met een geheel andere vibe. Dit nummer is geen Nirvana, maar doet me een beetje denken aan De Staat, vooral in het intro, en misschien een beetje Green Day – en dan in het bijzonder het album ’21st Century Breakdown’, waarin veel Spaanse invloeden naar voren komen.
Op dit album staat één samenwerking: Goeroe heeft Fokko samen met Aafke Romeijn geschreven en ingespeeld. Ik moet eerlijk zeggen dat Romeijn hier echt wel de show steelt, met haar poëtische – tja, zingen kun je het niet noemen – lezing van een tekst over een millenial die op retraite gaat ‘om zichzelf te vinden’. Die tekst is ongelooflijk grappig, en de manier waarop Aafke Romeijn die brengt voegt daar alleen maar aan toe. Wat Fokko in dit nummer doet… Tja, dat weet ik niet zo goed.
Nog één nummer dat ik graag wil benoemen: Ik Hou Van Jou. Het was zeker geloofwaardig geweest als Fokko een zoetsappig liefdesliedje zou schrijven, een kersverse vader zijnde, maar dat is niet het geval. Dit is namelijk een – de enige! – punk cover van ‘Ik Hou Van Jou’ van Maribelle. Dit nummer is zo kapot gecoverd dat ik moest googelen van wie het origineel nou eigenlijk is, en nu komt daar dus nog een cover bij. Maar het is wel een frisse cover, met gitaren en drums in plaats van een piano. Toch is het niet mijn favoriet van het album, want ik kan heel erg genieten van de goed gevonden teksten van Fokko zelf, en die zijn hier uiteraard niet te horen.
Al met al: topalbum. Ik heb nog nooit zo vaak achter elkaar naar een Nederlandstalig album geluisterd en ik ben er voorlopig ook nog niet moe van. Dus sta daar niet zo – doe iets! Ga naar Spotfy, iTunes, je lokale platenzaak, waar dan ook en luister naar Stadaarnietzodoeiets van Fokko.
Nena Veenstra 