Troye Sivan is het levende voorbeeld dat YouTube-sterretjes kunnen uitgroeien tot echte popsterren; het is inmiddels al 3 jaar geleden dat de 23-jarige uit Australië actief was op YouTube, zo rond de tijd dat hij zijn debuutalbum ‘Blue Neighbourhood’ uitbracht. Toen speelde hij nog in het kleine Paradiso, maar op 5 maart 2019 speelde hij zomaar voor een uitverkochte AFAS Live. Toegegeven, het concert was niet meteen uitverkocht, maar toen hij daar dan uiteindelijk stond, stonden er toch echt 6000 mensen naar hem te kijken – het grootste publiek van zijn Europese tour.
Voor zo’n groot publiek had Troye het liefst een spetterende show neergezet, maar het mocht niet baten – de nacht voor het concert werd hij ineens ziek, en op het podium van de uitverkochte AFAS Live – ik zeg het nog maar een keer – stond hij zowaar een kop thee te drinken tussen de nummers door. Desalniettemin deed hij goed zijn best, en aan zijn dansmoves was niet te zien hoe ziek hij was: hij rende over het podium heen en weer, sprong op en neer en maakte een paar rare armbewegingen die volgens mij inmiddels wel tot Sivans ‘signature moves’ te rekenen zijn. ‘Rare’ bedoel ik overigens op de best mogelijke manier, want Troye Sivan kan doen wat hij wil en iedereen – daarmee bedoel ik alle jongens én alle meisjes – zal er sowieso van genieten (hierbij wil ik even losjes verwijzen naar het meisje met wie ik bij dit concert was, die bij elk nummer een hoog gilletje slaakte zodra Troye weer begon te bewegen).
Goed, aan zijn dansmoves was dan niet te zien dat hij ziek was, maar aan zijn stem was het zeker wel te horen. Hij nam regelmatig pauzes om zich even te verontschuldigen tegen het publiek en te vragen of we desondanks toch even wilden dansen op het volgende nummer, en terwijl ik hem hoorde praten kreeg ik zelf spontaan keelpijn. Tijdens de nummers zelf was het echter nauwelijks te horen, en ik vermoed dat dat komt door de band die op de achtergrond doorliep. Ik wil niet zeggen dat hij alles playbackte, maar af en toe maakte Troye er dankbaar gebruik van door even een slok van zijn thee te nemen (en dat neem ik hem natuurlijk niet kwalijk).
Over een band gesproken, de live band die achter hem stond was fantastisch! Telkens als ze een nieuw nummer instartten werd ik weer overdonderd door het talent van die mensen – en dan bedoel ik zowel de drummer als de gitarist en de twee vrouwelijke toetsenisten die ook nog eens geweldig de rollen van Alessia Cara (WILD), Ariana Grande (Dance To This) en Betty Who (HEAVEN) invulden. Troyes act valt of staat echt met deze band, en in dit geval stáát hij daar dus, en wordt het hem (met tegenzin) vergeven dat hij 6 nummers minder speelt dan normaal, omdat de nummers die wél voorbij kwamen, zo goed waren.
En nu maar hopen dat hij dan écht snel terugkomt naar Amsterdam om die weggelaten nummers in te halen. Dit keer misschien in een Ziggo Dome? Ik denk het niet, want in de AFAS Live stonden al bijna alle LGBTQ+ jongeren van Nederland, dus veel meer Nederlandse fans komen er vast niet bij. Tenzij Troye Sivan zijn niche uitbreidt naar de hetero-jeugd, natuurlijk.
Nena Veenstra 