Een aantal weken geleden heb ik bij het radiostation KINK kaartjes gewonnen voor het concert van The Kooks in de AFAS Live. Waarom ik die kaartjes zo graag wilde? Vorig jaar stonden ze op de Pinkpop-poster, maar moesten ze op het laatste moment afzeggen omdat zanger Luke Pritchard ziek was – in plaats daarvan moesten we het maar met Di-Rect doen. Ik was teleurgesteld, en hoopte op een herkansing. Toen wist ik nog niet dat The Kooks ook aangekondigd zou worden voor de 50e editie van Pinkpop, dus de show in Amsterdam zou de herkansing worden. En gisteravond was het dan zover.
Op de tourposter stond alleen indie-pop band Blossoms aangekondigd, maar we werden nog voordat zij het podium betraden al opgewarmd door de Schotse Callum Beattie. Hij stond in zijn eentje, met een gitaar in zijn handen en een bass drum aan zijn rechtervoet, lieve liedjes over mooie meisjes en vaders te zingen. In een aandoenlijk Schots accent zei hij: “Hi, my name is Callum Beattie, I came all the way from Scotland” maar dat hadden wij natuurlijk al lang gehoord.
Daarna kwam Blossoms, een band waarvan ik dacht dat ik ze niet kende, maar die als laatste er toch even een nummer in knalde die ik talloze keren op de radio had gehoord. Blossoms gaf mij een sterke jaren ’80 vibe, compleet met synths en bandleden met lange haren.
Maar goed, toen moest het echte werk nog beginnen. En alsof The Kooks met twee voorprogramma’s nog niet genoeg spanning hadden opgebouwd, kwamen ze pas op nadat 1) de lichten uit waren gegaan, 2) de lichtjes op het podium áán waren gegaan, 3) er een liedje was gedraaid dat op geen enkele manier te linken was aan de band zelf. Toen de spanningsboog zo ver mogelijk was uitgerekt, kwamen ze dan eindelijk op: Paul Garred (drums), Hugh Harris (gitaar), Dan Logan (bas) en uiteraard zanger Luke Pritchard, dit keer niet ziek. In tegendeel – hij danste, sprong en rende over het podium als een jonge hinde. Wel had ik het idee dat hij backstage even had genoten van een ‘Four Leaf Clover’, want sommige moves doet niemand nuchter. Op een gegeven moment ging hij voor het drumstel op de grond liggen en sloeg hij daarbij keihard met de microfoon tegen de vloer. Ik kan het hem ook niet kwalijk nemen – hij was immers in Amsterdam.
De setlist van The Kooks was een goeie mix van oudere en nieuwere nummers, singles en albumtracks. Het was overduidelijk dat het grootste deel van het publiek vooral de singles kende, want dat ging los bij nummers als ‘Naive’ en ‘She Moves In Her Own Way’ en ook de nieuwe single ‘Pamela’ ging lekker. Ik heb genoten, en kan niet wachten om ze op Pinkpop weer te zien (mits ze niet weer afzeggen).
Nena Veenstra 