Het is een tijdje geleden dat ik een post geschreven heb, en zoveel is er ook niet te vertellen. Ja, er zijn een paar albums uitgekomen, maar er is ook veel uitgesteld en het hele live circuit ligt stil. Laat dat laatste nou net het onderwerp van deze post zijn. Afgelopen week mocht ik voor mijn minor Journalistiek iemand interviewen, en ik besloot het onderwerp in de hoek van poppodia te zoeken – bij Vera, om precies te zijn.
Als het om poppodia gaat, is Vera een geval apart. Vera kent haar oorsprong namelijk in de studentenvereniging Veri et Recti Amici, en wordt nu nog steeds draaiende gehouden door talloze leden – niet alleen studenten, maar van alle leeftijden. Die leden werken voor Vera op vrijwilligersbasis, en dat heeft zo zijn voor- en nadelen in de huidige coronacrisis.
Ren de Jong is één van de vrijwilligers bij Vera. Zij is 22, komt oorspronkelijk uit Nijmegen en doet de master Filosofie en Maatschappij aan de Rijksuniversiteit Groningen. Haar studentenkamer is excentriek: veel kleuren, posters van Vera, overal boeken en CD’s en er staat een tafeltje waarop een dambord is geschilderd. Ren is een bijzonder mens: tijdens ons gesprek probeert ze mij te overtuigen om bij Vera te gaan werken, en af en toe kaatst ze vragen terug.
Bij Vera heeft ze de functie van beheerder. Dat betekent dat ze eindverantwoordelijke is: ze stuurt de barmedewerkers en de portiers aan en heeft een ‘supergrote sleutelbos’ waarmee ze het pand aan het eind van de avond afsluit. ‘Dat is een hele verantwoordelijkheid.’ Ze werkt in principe een keer in de twee weken, en krijgt daar dus geen geld voor terug, maar mag wel gratis naar elk concert bij Vera – ook als het is uitverkocht. Als lid mag ze ook gebruik maken van de ‘Kemenade’, een soort woonkamer waarin regelmatig leden zitten te studeren of te ontspannen. ‘En het bier is goedkoper, dat scheelt ook.’
Corona
Door corona komt een groot deel van Rens leven te vervallen. Het allerergst vindt ze dat ze de mensen bij Vera niet meer ziet. Vooral diegenen met wie ze geen hechte vrienden is, vallen weg. Ze spreekt nu alleen nog andere Vera-leden tijdens de vergaderingen waar zij elke maandag aan deelneemt met de rest van de beheerders – online, weliswaar. Omdat er niet zoveel meer te vergaderen valt, zijn het meer ‘gezelligheidsbijeenkomsten’ dan vergaderingen geworden. In het begin van de coronacrisis waren er ook nog feestjes op zoom, waarbij een DJ in de kelder van Vera plaatjes kwam draaien. ‘Dat was voor mij heel leuk, want ik moest het pand openen en sluiten.’
Concerten mist ze niet echt meer. In het begin van de crisis was dat veel erger: ‘Toen hadden we de zitconcerten voor 40 mensen, en dan merk je heel erg het verschil met hoe het vroeger was, toen het helemaal vol stond en er veel mosh pits waren.’
Toekomst
Geeft het recente nieuws over de coronavaccins Ren goede hoop? ‘Op een bepaalde manier wel, maar je moet ook maar zien hoe dat op lange termijn werkt en hoe snel het echt gebeurt dat iedereen is ingeënt. Ik durf niet echt heel positief te zijn en dan teleurgesteld te raken.’ Van een vaccinatieplicht om Vera in te mogen, gaat volgens haar in ieder geval geen sprake zijn. ‘Omdat Vera voor een groot deel op vrijwilligers draait, ben je beperkt in wat je mensen kunt laten doen. En het idee van Vera is dat het laagdrempelig is, dat iedereen gewoon naar binnen moet kunnen wandelen. Als we ingewikkelde procedures moeten uitvoeren om open te kunnen, zijn we volgens mij liever dicht.’
Maar als Vera wél opengaat, dan kan Ren niet wachten op het eerste concert. En dan maakt het niet eens uit wie of wat er speelt. ‘Het hele idee, van het eerste concert, en dat er dan vet veel mensen zijn. En daarna de na-borrel’, daar gaat het om. We hoeven in ieder geval niet bang te zijn dat Vera haar deuren voorgoed moet sluiten. ‘Deze crisis is wel echt super vervelend, maar we houden het volgens mij nog wel eventjes vol.’
Nena Veenstra 