Klimaatcrisisrock

Recentelijk las ik een artikel waarin stond dat Sam Carter, de vocalist van Architects, graag eens zou willen samenwerken met Hayley Williams of Phoebe Bridgers. Als de release van hun nieuwe album nog niet genoeg hype genereerde voor de band, deed dit bericht dat wel, want wat een gigantisch contrast is er tussen Architects en die geweldige vrouwen.

Op het nieuwe album, For Those That Wish To Exist, dat op 26 februari uitkwam, is geen vrouw te bekennen. Wel samenwerkingen met mensen als Mike Kerr van Royal Blood en Simon Neil van Biffy Clyro. Het is het negende album van Architects, en klinkt moderner, maar niet veel minder hard dan eerder werk.

Het ene nummer is wel melodieuzer dan het andere. In Impermanence, een samenwerking met Winston McCall van Parkway Drive, is dat niet, maar is een gestructureerde bak herrie. De breakdowns in dit nummer zijn fantastisch, ik krijg er zin van om iets zwaars beet te pakken en ermee tegen de grond te slaan. De lyric ‘Do you really want to live forever’ die iedere breakdown inluidt doet me denken aan ‘The Comedown’ van Bring Me The Horizon.

Niets heeft me kunnen voorbereiden op dit album. Ik heb singles gehoord, sommige vond ik sick, andere wat minder, maar er wordt zo’n breed spectrum aan elementen verkend op dit toch samenhangende album. Neem bijvoorbeeld Demi God, waarin allemaal klassieke instrumenten uit de kast zijn gehaald, en zet dat tegenover Animals, wat gewoon een keiharde track is. Ik hoor invloeden, van de artiesten die meedoen op de tracks, maar ook van bijvoorbeeld Crossfaith (op An Ordinary Extinction), maar al met al is dit album toch heel erg eigen.

Voor de thematiek van de lyrics moet je vandaag niet bij mij zijn. Ik vond een recensie bij The Guardian die dit album bestempelde als ‘climate crisis rock’ en het had over de ‘inescapable horror’ van de songteksten. Een recensie van Nieuweplaat.nl zei weinig over de lyrics, maar schreef wel dat dit album mainstream is en daarom een teleurstelling is voor de ‘doorgewinterde’ fan. Tja. Ik ben geen doorgewinterde Architects fan, maar hou ze wel al een tijdje casual in de gaten, en ik vind het wel vet. Ieder zo zijn ding, blijkt maar weer.