Een opengesperde mond, met gebarsten onderlip en een afgebroken tand: het resultaat van een wild feestje. Zangeres Megan de Klerk straalt – nou ja, straalt? – zelf op de cover van EUT’s tweede album Party Time, maar muzikaal gezien komt ze er wat beter vanaf.
EUT, uit Amsterdam, est. 2016, bracht het debuut Fool for the Vibes iets meer dan twee jaar geleden uit. Deze precedent bestond vooral uit een paar 3FM-hitjes en was verder wel oké. Het tweede album pakt de stijl van dat album met beide handen aan en tilt het naar een hoger niveau. Productioneel gezien is het een stuk beter en de band durft gekke dingetjes uit te proberen. Alleen op de eerste track What Gives You the Kicks hoor je al een gekke synthesizer-bas, en een geluidje dat doet denken aan een spelshow van een paar decennia geleden (of aan een slasher-film, bepaal zelf).
Die synthesizer is misschien wel een product van het optreden dat de band in december deed bij 3FM Serious Request, waar Megan de Klerk en David Hoogerheide noodgedwongen met zijn tweeën moesten optreden. (Tekst gaat verder onder video)
Had Too Much en Party Time zijn weer typische EUT-liedjes – met een betere productie welteverstaan: het geluid is vol, de basgitaar trilt door tot in je ruggengraat. Maar Cool heeft dan weer een soort overstuurde percussie (of is het een gitaar? Ik heb geen idee) die later wordt aangevuld met simpele metronoom-achtige tikjes en echoënde koortjes, en even later verandert de percussie wéér in een ‘gewoon’ drumstel. Deze track is net een ui: hij heeft lagen.
EUT is een band met een chaotische energie. Dat zie je in hun videoclips, dat zie je in hun outfits, hun dansmoves en dat hoor je in hun muziek en lyrics. Stuck is zo’n gekke track, waarbij de vocalen heel creatief worden gebruikt en waarvan de tekst ook een beetje gek is: ‘stuck under a rock / teach me how to fuck / fuck up my mind’. Deze track wordt opgevolgd door een interlude, waar ‘Stuck’ naadloos in overloopt, en ook die interlude is chaotisch. Jazz-achtig zou je zelfs kunnen zeggen, met freestyle-pianogeluid over een monotone gitaarlijn.
Zonder nog woorden vuil te maken aan de laatste helft van dit album – The Buggs, Pt. II is niet per se heel interessant ten opzichte van Pt. I, It’s Love (But It’s Not Mine) is een ontzettende knaller, die ook tekstueel de aandacht trekt, Bubble Baby is een enigszins ingetogen afsluiter voor het album – Party Time is een waardige opvolger voor EUT’s debuut. Het heeft alles: productionele kwaliteit, catchy melodieën, en interessante keuzes die de luisteraar bij de les houden. Ik wil niet zeggen dat dit album lekker wegluistert – daarmee doe ik het tekort. Maar toch. Het is een uitstekend popalbum. Het luistert lekker weg.
Nena Veenstra 