Pinkpop 2019 komt steeds dichterbij en ik voel mijn toegangskaartje al in mijn broekzak branden. Ik kan niet wachten om de vijftigste editie van het festival te kunnen vieren. Daarom schrijf ik in de aanloop naar Pinkpop elke week een recensie van het meest recente album van één van de Pinkpop-acts. Deze week: The 1975.
The 1975 is zo’n band die bekend werd op een moment waarop ik er nog niet klaar voor was. Hun debuutalbum kwam uit in 2013, het jaar dat ik net kennis begon te maken met de punk rock-scene en niets moest hebben van popmuziek. Hun single ‘Chocolate’ vond ik wel leuk, maar de rest van het album kon me niet zoveel boeien. Daarom heb ik al het nieuws van de band sinds dien maar genegeerd, totdat in november 2018 hun derde album A Brief Inquiry Into Online Relationships en daarmee de single It’s Not Living (If It’s Not With You) uitkwam en ik niet kon ontkennen hoe catchy die was. En nu zijn ze aangekondigd voor Pinkpop, en stiekem kan ik niet wachten om ze live te zien. Bij wijze van voorpret, een bespreking van het meest recente album van The 1975.
Het album opent met het nummer The 1975, een nummer waarmee de band al hun albums tot nu toe geopend heeft, maar telkens opnieuw ‘reimagined’. Dat houdt in dat het op elk album compleet anders klinkt en daarmee de toon zet voor de rest van het album. Op dit album klinkt het erg elektronisch, niet gek voor een album dat gaat over het internet.
De tweede track op dit album is een radio-hit: Give Yourself A Try. En niet zomaar één. ‘Give Yourself A Try’ is een klap in je gezicht, met elektronische geluidjes die je trommelvlies op een hoge frequentie laten trillen. Het doet bijna een beetje pijn, maar gelukkig is daar de zoetgevooisde stem van zanger Matthew ‘Matty’ Healy om de pijn iets draaglijker te maken. Hij zingt over hoe het is om een ‘millennial’ te zijn, en wat hij de afgelopen jaren heeft geleerd. Je moet niet op je lauweren rusten, zegt hij. Give yourself a try.
Het nummer dat daarna komt, heb ik nog nooit op de radio gehoord, maar had wat mij betreft net zo goed een single kunnen zijn, want het is uptempo en dansbaar. Het is echter ook een hele slimme move wat het album betreft, want de vocalen zijn hevig bewerkt met autotune, wat weer past met het thema van het album. Ik heb het over TOOTIMETOOTIMETOOTIME, een gekke titel, maar die wordt op de website van Genius uitgelegd als een manier om de luisteraar (/lezer) verschillende woorden in de titel te laten zien. Er staat namelijk ‘too time’, wat ook in het nummer gezongen wordt, maar ook ‘me too’ en ‘me too time’.
Op de volgende track vertelt Matty Healy ons dat hij niet kan tekenen. Als dat niet iets is waarin ik mezelf kan herkennen, dan weet ik het ook niet meer. Maar even serieus, deze track heet How To Draw / Petrichor en bestaat uit twee delen. ‘Petrichor’ is de geur van een regenbui na een lange periode van droogte, en dat is precies hoe het tweede deel van dit nummer klinkt. De melancholische piano met de computerachtige stem van het eerste deel wordt ingewisseld voor een elektronisch dance-achtig geluid – als regen na een hele lange zomer. Heerlijk.
Ook de titel Sincerity Is Scary spreekt mij en ik denk ook de hele internet-samenleving wel aan. Op een vrolijke, jazz-achtige manier wordt in dit nummer gezongen over hoe mensen een masker opzetten om te voorkomen dat andere mensen hun onzekerheden kunnen zien. In de tekst heeft Healy het over mechanismen zoals ironie waarop – in dit geval – een leuk meisje haar echte gevoelens verbergt en waardoor de relatie uit elkaar valt. Deze songtekst past ongelooflijk goed bij de tijd waarin we leven en het liedje is verder ook nog eens super catchy. Wat wil je nog meer?
Voordat ik deze recensie schreef heb ik een paar keer naar dit album geluisterd zonder echt op de tekst te letten, maar nu ik de tekst opzoek om er iets nuttigs over te kunnen zeggen, zie ik meer en meer hoe relevant dit album is. Het gaat niet alleen over millennials, maar meer nog over de tijd waarin wij leven, iedereen, ook degenen die niet eind jaren ’80/begin jaren ’90 zijn geboren. Zo is ook het nummer I Like America And America Likes Me pijnlijk relevant. Het gaat over de schietpartijen in de Verenigde Staten en over hun wapenwetten. ‘Please listen’, zingt Healy, we moeten dit stoppen. Leuk om te weten is dat de titel van dit nummer verwijst naar een conceptueel kunstwerk van Joseph Beuys, waarin hij zichzelf drie dagen lang opsloot in een kamer samen met een coyote. Van dit kunstwerk hangt ook een foto in de kamer waarin de videoclip van ‘Sincerity Is Scary’ begint. Het stond symbool voor het feit dat men begrip voor elkaar kan ontwikkelen, simpelweg door samen tijd te spenderen. Zo was de coyote eerst agressief naar Beuys, maar op de derde dag was de coyote aan hem gewend en liet hij hem met rust.
En de referenties naar kunst houden daar niet op. Surrounded By Heads And Bodies, de twaalfde track op dit album, verwijst naar de eerste zin van het boek ‘Infinite Jest’ van David Foster Wallace. Hij was dat boek aan het lezen toen hij aan het afkicken was van heroïne (de drug waar It’s Not Living (If It’s Not With You over gaat) en dit nummer gaat over een vrouw die hij heeft ontmoet in de afkickkliniek. Het is, heel gepast, een intiem nummer met alleen een gitaar, wat percussie en Matty Healys stem. De tekst is simpel, maar veelzeggend. Een prachtnummer.
Er volgen dan nog twee prachtnummers die gaan over de liefde, maar het laatste nummer waar ik wat dieper op in wil gaan is I Always Wanna Die (Sometimes). Een zin uit dit nummer dat mij heel erg aanspreekt is ‘death it won’t happen to you, it happens to your family and friends’, want als je niet gelooft in het hiernamaals, is dat wat het is. Zoals de band tegen Genius heeft gezegd, ga je ‘from absence to absence’. Je was niet op deze aarde voor je geboren werd en dat ben je ook niet meer als je dood bent en de enigen die daar wat van merken zijn je familie en vrienden die achterblijven. Het denken aan de dood en het zeggen dat je dood wil (soms), is iets wat tegenwoordig op het internet heel veel gebeurt. Mensen posten het zonder na te denken, volgens Healy omdat het leven tegenwoordig zo vermoeiend is, iedereen wil dood, en dus maken we er maar memes over om er mee om te kunnen gaan.
En dat is A Brief Inquiry Into Online Relationships. Een portret van het hedendaagse leven. Aan de lengte van dit stuk kun je wel zien hoe goed dit album is, want ik was van plan een paar highlights te geven, maar dat is onmogelijk. Elke track op dit album is een hoogtepunt, zelfs de paar die ik hier niet heb genoemd. Ik beveel iedereen aan om naar dit album te luisteren als je dat nog niet gedaan hebt, en verdiep je in de tekst, want achter dit album schuilt zoveel meer dan alleen catchy deuntjes.
Man, wat ben ik benieuwd hoe dit er op Pinkpop uit gaat zien.
Nena Veenstra 