All Time Low is een band die al een tijdje meegaat. Het kwartet uit Baltimore begon in 2003 en de eerste EP van hun hand werd uitgebracht in 2005. Sinds toen hebben ze veel klassiekers gemaakt die op menig Emo Night nog uit de speakers schallen, zoals ‘Dear Maria, Count Me In’ en ‘Weightless’, maar hebben ze ook uitstapjes gedaan naar meer pop-achtige releases met Last Young Renegade als hoogtepunt. Drie jaar na dat album is er een nieuw album, waarop die nieuwe stijl losgelaten lijkt te zijn. Wake Up, Sunshine is een album dat voelt als thuiskomen.
Dat wil zeggen, thuiskomen in een huis waarin de meubels anders zijn neergezet. De oude elementen zijn er, maar het voelt toch ook nieuw. Er zijn wat dingen gerecycled van het vorige album, vooral in de eerste track Some Kind Of Disaster die echt voelt als een overgang tussen Last Young Renegade en Wake Up, Sunshine, maar voor de rest is het album vooral een nieuwere versie van de pop punk band All Time Low die we kennen. Titeltrack Wake Up, Sunshine is bijvoorbeeld een track die rechtstreeks uit 2009 lijkt te komen. De gitaren in dit nummer voelen nostalgisch aan, en ook de melodielijn heeft niets weg van de popnummers die All Time Low een paar jaar geleden heeft gemaakt. Hij heeft, ondanks de positieve boodschap, iets duisters over zich.
Eigenlijk heeft iedere track iets vertrouwds gecombineerd met een nieuwer element. Sommige tracks zijn iets meer pop-gericht, zoals Some Kind Of Disaster, zoals ik al zei, maar ook Pretty Venom (Interlude) en Monsters, maar het gros is eigenlijk oud en vertrouwd. Clumsy, bijvoorbeeld,voelt ook als ouderwetse pop punk, maar heeft autotune-achtige klanken in het begin. Safe is wat trager in het begin, maar het refrein heeft dat nostalgische punk-gevoel weer, en Summer Daze (Seasons, Pt. 2) heeft dat gevoel, gecombineerd met een intro dat doet denken aan ‘I Believe In A Thing Called Love’ van The Darkness en een The 1975-achtig gitaartje.
Op dit album staan ook twee features, waarvan er één vooral heel opvallend is: blackbear. blackbear is een artiest die de laatste tijd wel meer opduikt op platen van andere artiesten, zo was hij afgelopen maand ook al te horen op een nieuwe track van Ellie Goulding. Hij is een rapper die je verder kunt kennen van ‘hot girl bummer’ en hij maakt dus een deel uit van Monsters op dit album. Deze track is uitgebracht als single, en de band heeft er een ‘challenge’ bij bedacht: het couplet van blackbear mee rappen, daar een filmpje van maken en op Instagram posten met de hashtag #MonstersChallenge.
Wake Up, Sunshine is een fantastisch album, maar de kracht van het album zit hem wel in de eerste helft ervan. Daarna verliest het wat pit. Dat geldt niet voor alle nummers in de eerste helft, maar wel voor het gros, en dat zorgt ervoor dat je als luisteraar de aandacht verliest. Als ik mocht kiezen, had ik niet alle 15 nummers van dit album samen uitgebracht, maar er in ieder geval drie weggelaten, om er een ietwat korter, maar beter album van te maken. Maar wie ben ik om te klagen, ik ben al lang blij dat het stel uit Baltimore haar roots weer omarmd heeft.
Nena Veenstra 