Ik moet iets bekennen, en ik ben er niet trots op: ik word opstandig van hypes. Als je mij persoonlijk kent, komt dit niet als een verrassing, maar ik word heel chagrijnig van nummers die via TikTok de radio bereiken, ik kon niet tegen de plotselinge rise to fame van Billie Eilish en ook deze artiest heb ik gemeden als de pest: girl in red. Lange tijd was zij alleen maar een ding op het internet, voornamelijk in de lhbti-gemeenschap – ‘do you listen to Sweater Weather or girl in red?‘ – maar nu heeft haar muziek ook de radio bereikt. En ik denk dat ik mijn vooroordelen ook maar aan de kant moet schuiven, nu haar debuutalbum if i could make it go quiet een feit is.
Een spoedcursus voor iedereen die nu nog in het duister tast: girl in red, echte naam Marie Ulven Ringheim, komt uit Noorwegen, is 22 jaar oud en schrijft liedjes die kunnen worden geclassificeerd als indie pop of, veel leuker, bedroom pop. girl in red is een lesbisch icoon: op TikTok en daarbuiten is de vraag ‘do you listen to girl in red?’ een manier om erachter te komen of een meisje lesbisch is. Daarnaast stond ze ook al op de cover van de Gay Times. if i could make it go quiet is haar debuutalbum, maar daarvoor heeft ze twee EP’s uitgebracht: Chapter 1 en Chapter 2.
Het leuke aan dit album is, dat hij vanaf de releasedag (30 april) non-stop wordt afgespeeld op ificouldmakeitgoquiet.worldinred.com, waar ook een kaartje te zien is met rode stipjes op de plekken waar ernaar wordt geluisterd. Op het album staan nummers met ongelooflijk openhartige teksten, met als belangrijke thema’s mentale gezondheid en seksualiteit. Neem bijvoorbeeld Serotonin, dat gaat over gedachten die zich aan haar opdringen, zoals haar haar laten verschroeien of voor een bus springen.
De onderwerpen die girl in red aansnijdt zijn heel groot en belangrijk, vooral voor jonge mensen. Haar muziek is dan ook een manier voor anderen om makkelijker over dat soort dingen te praten. De manier waarop het wordt verwoordt, kan in mijn optiek echter beter (ik verwijs weer naar Serotonin: ‘I don’t wanna miss it ba-da / I don’t wanna be sick ah-da / I don’t la-ba-deh-deh-ba-dеh da-da-da-brrrrah-la-da-da’ – wat moet dat nou weer betekenen?), en het muzikale jasje waar het in is gegoten moet je ook maar net passen. Veel van de muziek van girl in red is duister, druilerig en bombastisch. Er wordt in de productie iets met haar stem gedaan waardoor het klinkt alsof er tien Maries tegelijk aan et zingen zijn – niet iets wat ik de hele dag kan aanhoren, maar wie ben ik?
Gelukkig zijn niet alle nummers zo. Body And Mind klinkt bijvoorbeeld een stuk funkier dan het gros van het album, en krijgt je zelfs aan het dansen. En ook hornylovesickmess en Apartment 402 zijn niet zo bombastisch als wat we van haar gewend zijn. Op die laatste komt haar stem past echt goed tot zijn recht. Als girl in red meer van dit soort tracks zou maken, zou ik misschien nog een fan van haar worden ook.
Nena Veenstra 