Royal Blood in kleur. Dat is hoe Typhoons, het derde studioalbum van de band dat uitkwam op 30 april, moet klinken. Er staan tracks op die echte rockliefhebbers moeten haten en die klinken als de disco versie van Led Zeppelin – een regenboog die uit je speakers komt. Dat zegt de zanger en bassist van Royal Blood, Mike Kerr, tenminste. Die belofte van kleur wordt in ieder geval al waargemaakt door het hoesje.
Dat Royal Blood is gegaan voor een kleurrijkere plaat verbaast me niks nadat ze de track Trouble’s Coming lieten remixen door Purple Disco Machine, maar ook zonder hulp van buitenaf weet het tweetal je aan het dansen te krijgen. Of aan het headbangen. Of aan het huilen. Wie denkt dat Royal Blood’s muziek vooral bestaat uit een herhaling van zetten, heeft niet opgelet.
Van de elf nummers op dit album zijn er vier uitgebracht als single, en dat zijn alle vier bangers, met de track Boilermaker als hoogtepunt, die geproduceerd is door Josh Homme van Queens of the Stone Age. Maar goed, dat Royal Blood goed is in hitjes schrijven wist ik wel, ik was vooral benieuwd naar de albumtracks. Op hun tweede album lieten die namelijk nogal wat te wensen over.
Dat valt me op dit album reuze mee. Net zoals de singles, klinken de albumtracks als meer dansbare versies van hun eerdere werk. Dat betekent nog steeds een overstuurde basgitaar, catchy riffs, en supersterke vocals, maar een stuk minder rechttoe-rechtaan ritmes. Het lijkt wel disco! Oblivion is zo’n nummer, en zelfs Who Needs Friends, dat redelijk traditioneel begint, heeft een bijna disco-achtige hook.
Het enige negatieve wat ik kan zeggen over Typhoons is dat het een zeker ‘lekker wegluister-gehalte’ heeft, waardoor je bijna geneigd zou zijn om deze plaat op de achtergrond aan te zetten zonder er veel aandacht aan te besteden. Dat is zonde, want pas als je er écht aandacht aan besteedt kun je het op waarde schatten. Niet alleen muzikaal, maar ook tekstueel gezien heeft Royal Blood zijn grenzen verlegd – Mike Kerr vertelde in een interview met NME dat hij door de nieuwe muzikale sound durfde persoonlijkere teksten te schrijven, omdat hij zich achter de muziek kon verschuilen. Boilermaker is zo’n persoonlijk nummer: Mike Kerr drinkt al twee jaar geen alcohol meer, en deze track gaat over de zelfdestructieve dingen die je opzoekt in het leven – zoals alcohol. (tekst gaat verder onder instagrampost)
Is dit het beste album dat Royal Blood ooit gemaakt heeft? Nee. Maar komt het in de buurt? Zeker. Statements zoals ‘Muse-light’ (De Volkskrant) en ‘veel van hetzelfde’ (Sander Hoogendoorn) zijn wat mij betreft niet gepast. In plaats daarvan zou ik zeggen dat Typhoons een slimme plaat is, voor zowel rock- als popliefhebber. Misschien kunnen fans van QOTSA en The Scissor Sisters elkaar via dit album virtueel de hand schudden.
Nena Veenstra 