Van mens naar monster (en weer terug)

***ENGLISH BELOW***

Zeven nummers waarvan we er al drie kenden: het klinkt misschien ongeïnspireerd, maar het enige verschil tussen dodie (met een kleine letter d) en iedere andere artiest is dat dodie er niet voor schroomt om onafgemaakt werk te delen. Ze heeft de nummers She, Human en Burned Out alle drie al een keer geüpload op YouTube, en juist dat geeft de fans de kans om haar groei mee te maken. Nu de nummers eindelijk samen met vier nieuwe nummers op haar EP te beluisteren zijn, kunnen we genieten van al het nieuws wat ze ermee gedaan heeft.

En wauw, de YouTube-liedjes zijn zowaar échte nummers geworden. Om te beginnen met de titeltrack, Human: dit nummer heeft ze in 2016 geüpload op YouTube samen met Jon Cozart en was toen alleen begeleid door haar ukelele. De nieuwe versie, die al uitgebracht was als single voor de release van deze EP, is samen met Tom Walker en is een stuk voller. De ukelele is aangevuld door strijkwerk en percussie en er zitten een stuk meer lagen in de vocalen. Waar de enige meerstemmigheid op de YouTube versie afkomstig was van Jon Cozart, heeft dodie op de studioversie een hoop harmonieën opgenomen en zingt Tom Walker een octaaf lager, wat prachtig klinkt. Verder zit er in het laatste couplet een mooi effect over de vocalen heen, wat een mooie touch geeft aan het toch al mooie nummer. dodie heeft over dit nummer verteld dat ze het destijds schreef als een liefdeslied, maar dat ze nu inziet dat zinnen als “Tell me you can’t bear a room that I’m not in” meer wanhopig zijn dan liefdevol. Ik vind dat dit nummer, afhankelijk van je stemming, heel goed kan werken als een liefdesliedje én als een soort cynische kijk op de liefde, waarin we soms misschien een beetje te ver kunnen gaan.

Het volgende nummer waar de YouTube-volgers van dodie al bekend mee waren, heet She. Ik ben bevooroordeeld wat dit nummer betreft, want dit is het eerste liedje van dodie dat ik ooit heb gehoord en hij kwam voor mij precies op het goede moment. De originele versie van dit nummer heeft ze namelijk geüpload in 2014 en gaat erover dat ze verliefd is op een meisje. Ik vond dit altijd al een mooi liedje, vanwege de tekst, maar waar ze zichzelf origineel begeleidde met alleen een gitaar, wordt de studioversie aangesterkt met strijkers, zowel getokkeld als gestreken, en zijn er extra harmonieën bij gekomen. Al met al kun je niet naar dit nummer luisteren zonder kippenvel te krijgen en misschien zelfs een traantje weg te pinken.

En dan de laatste van de nummers die we al kenden: Burned Out. Dit nummer is de recentste van deze reeks, want dit nummer was geüpload in december 2017. Het nummer was toen al prachtig, hoewel alleen begeleid door toetsen, en is in de studioversie alleen nog maar mooier geworden door het toevoegen van strijkers – oh, die strijkers! Wat word ik gelukkig van die violen en cello’s die dodie gebruikt heeft op deze EP. En de tekst van Burned Out is ook zeker één om dieper in te duiken; hij gaat over de druk van het lijden van een leven als muzikant, omdat de mensen van buitenaf vinden dat je altijd gelukkig moet zijn, terwijl je dat misschien helemaal niet bent.

En dan nu de nieuwe nummers. De EP ‘Human’ wordt geopend met het slechts anderhalve minuut durende Arms Unfolding, een nummer dat doet denken aan haar YouTube video’s, waarin ze de dingen die ze vertelt omlijst door allerlei harmonieën. Het voelt als een overpeinzing, een soort innerlijke monoloog waarbij ze niet eens de hulp van instrumenten inroept. ‘Arms Unfolding’ is enkel en alleen dodies stem. Het is een beetje een gek nummer om een EP mee te openen, maar je zit wel meteen op het puntje van je stoel als je dit hoort.

En je wordt meteen van die stoel afgesleurd als je track nummer 2 hoort: Monster. De instrumentatie is upbeat, kinderlijk, en je wordt gedwongen om in beweging te komen. Je stopt echter snel met dansen als je aandachtig naar de tekst luistert. ‘Monster’ gaat namelijk over hoe je in de ogen van iemand die een hekel aan je heeft, kunt veranderen van een mens naar een monster; “I guess I am human no more, I can tell I’ve rotted in your brain”. dodies boodschap wordt beaamd door gang vocals, die vervormd worden, net zoals dodie van mens naar monster vervormd wordt.

Track 3 is Not What I Meant, een klassiek dodie-achtig nummer, met haar zachte stem, ukelele en weer die prachtige strijkers. Eén ding is anders: dit nummer heeft dodie samen met Lewis Watson ingezongen. Hun stemmen gaan mooi samen, maar ik vind het ook niet erg dat het nummer al na tweeënhalve minuut afgelopen is. Hij voelt namelijk een beetje inwisselbaar, naast al die andere veel sterkere nummers.

En dan tot slot: If I’m Being Honest. Dit nummer is niet helemaal nieuw, want hij is al eerder uitgebracht als single, maar toch ben ik heel blij om hem op deze EP te horen. Naast dat de instrumentatie weer prachtig is, is de tekst van dit nummer ook ontzettend herkenbaar. Het is heel troostend om te horen dat er meer mensen zijn die helemaal van stapel lopen als ze verliefd zijn. “Could you love this?” vraag dodie zichzelf af en ik kan alleen maar ‘ja’-knikken – ja, ik kan van jou houden, en ja, ik vraag mezelf hetzelfde af. Ontzettend heerlijk nummer om even heel veel zelfmedelijden te hebben.

Ik beveel ‘Human’ aan. Niet ieder nummer is perfect, maar het merendeel komt wel in de buurt van perfectie. Er zitten zoveel gevoelens verpakt in deze zeven nummers, en iedereen moet die gevoelens minstens één keer ervaren. Lof, alleen maar lof voor Dorothy Clark.

‘Human’ is uitgebracht op 18 januari 2019. 

Edit: ‘Not What I Meant’ is blijkbaar ook al eerder op YouTube geüpload geweest, maar die had ik gemist. Daarom ben ik hier onvolledig geweest. Sorry!

From Human to Monster (and back)

Seven songs, three of which we’d heard already: it might sound uninspired, but the only difference between dodie (with a lowercase d) and every other musician is that dodie isn’t afraid to share unfinished work. She had already uploaded the songs ‘She’, ‘Human’ and ‘Burned Out’ on YouTube , and it’s that, that gives her fans a chance to watch her grow. Now that the songs are finally released, together with four new songs, on her new EP, we can enjoy all the new things she’s done with them.

And wow, the YouTube songs have actually become real songs. Starting with the titletrack, Human: this song was uploaded on YouTube in 2016. Back then it was a duet with Jon Cozart and was backed only by ukelele. The new version, that was released as single before the release of this EP, is with Tom Walker and has a lot more body. The ukelele is in the good company of strings and percussion and there are a lot more layers in the vocals. In the YouTube-version the only harmonies were produced by Jon Cozart, but in this revisit dodie has recorded a lot of harmonies herself and Tom Walker beautifully sings the melody in a lower octave. Moreover, in the verses there is a nice effect layered on top of the vocals, giving the already beautiful song a nice touch. dodie has said about this song that she had written it meaning for it to be a love song, but now sees that lyrics such as “Tell me you can’t bear a room that I’m not in” are desperate rather than romantic. I personally think this song can work as both a love song and a cynical look on love, depending on the mood you’re in.

The next song dodie’s YouTube following might already know, is called She. I’m prejudiced regarding this song, because this is the first song of dodie’s hand I’d ever heard and it came just at the right time. She uploaded the first version of this song in 2014 and is about her falling in love with another girl. I’ve always found this a beautiful song, because of the lyrics, but it got even better: not only is dodie’s voice accompanied by her guitar, but it’s improved with strings and extra harmonies. All-in all, there’s no way you can listen to this song without having goosebumps or crying.

And then the last song we already knew: Burned Out. This song is the most recent of the ‘older’ songs, being uploaded in December of 2017. The song was already beautiful then, although accompanied by keys only, and the studioversion only got better by adding strings – oh, those strings! Those violins and cellos that dodie uses make me so incredibly happy. And ‘Burned Out’ is lyrically very interesting as well, being about the pressure of the life of a musician, because the outside world thinks you should be happy all the time, even though you might not be all that happy at all.

And now for the new songs. The EP ‘Human’ is opened by the short song Arms Unfolding, a song that reminds me of her YouTube-videos, where she frames the things she says with beautiful harmonies. This song feels like a contemplation, a sort of inner monologue for which she doesn’t even need the help of any musical instruments. ‘Arms Unfolding’ is nothing but dodie’s voice. It’s a bit of an odd song to start off an EP with, but it does drag you to the edge of your seat.

The next song, Monster, drags you right off of that seat. The instruments are upbeat, childlike, and it forces you to move. Once you get the gist of the lyrics, though, you’ll stop your dancing. ‘Monster’ is about the way someone’s perception of you can change once they start to hate you – they demonize you; “I guess I am human no more / I can tell I’ve rotted in your brain”. dodie’s message is backed up by gang vocals that are distorted the way the perception of dodie is being distorted as well.

Track three is Not What I Meant, a classic dodie-like song, with her soothing voice, ukelele and those beautiful strings again. One thing is different: she did this song with Lewis Watson. Their voices go well together, but I don’t mind the fact that it is only two and a half minutes long. It feels interchangeable, next to all of those much better songs.

Last but not least: If I’m Being Honest. This song is not completely new, because it was released as a single, but I’m happy to see it on the EP nonetheless. Apart from the fact that the instrumentals are, again, beautiful, the lyrics are also very relatable. It’s very comforting to hear that there are more people who go crazy when they’re in love. “Could you love this?” dodie asks herself and all I can do is nod – yes, I can love you, and yes, I’m wondering the same thing. It’s the perfect song for self-pity.

I recommend ‘Human’. Not every song is perfect, but it does come close to it (for the most part). There are so many feelings packed in these seven songs, and everyone needs to experience those feelings at least once. I have only praise for our Dorothy Clark.

‘Human’ was released on 18 January 2019.

Edit: ‘Not What I Meant’ had apparantly been uploaded to YouTube as well, but I had missed it. Thus, this review is somewhat incomplete. Sorry!