Ben Howard is zo’n artiest die even een hype was – herinner je je ‘Keep your head up’ nog? – en die daarna in ieder geval door de radio compleet vergeten is. Maar hij heeft absoluut niet stilgezeten sinds 2011! Op 26 maart bracht hij alweer zijn vierde studioalbum uit: Collections From The Whiteout.
Ik moet meteen toegeven: ik heb een zwak voor Ben Howard. Ik heb zijn debuutalbum Every Kingdom grijsgedraaid, onder andere omdat ik er goede herinneringen aan heb (zie mijn Trip Down Memory Lane-post over dit album), maar ook omdat zijn muziek altijd in staat is om mij te kalmeren. Zijn boterzachte stem gaat in je botten zitten, zeker als het zulk mooi weer is als het was in de laatste week van maart. Nu heb ik het idee dat dit nieuwe album iets duisterder is dan Howards oudere werk, maar sommige nummers, zoals What A Day, zijn zeker in mijn lente-playlist beland.
Ben Howard is echter, behalve een man met een fijne stem, bovenal een songwriter. Zijn teksten zijn poëtische meesterwerkjes. Luister bijvoorbeeld eens naar Crowhurst’s Meme, dat gaat over Donald Crowhurst, een Engelse Zakenman die meedeed aan een zeilwedstrijd om zijn bedrijf te redden met het prijzengeld, en uiteindelijk uit gekte zijn leven beëindigde midden op zee (lees hier het Wikipedia-artikel). De tragiek van dat verhaal sijpelt door op de volgende track, Finders Keepers, waarin een ik-persoon een koffer ziet drijven in het water.
En de referenties blijven daar niet bij. Sorry Kid gaat (deels) over Anna Sorokin, die betrokken was bij een groot fraude schandaal, maar het lijkt ook een commentaar op kapitalisme in de muziekwereld. Hij refereert naar ‘Ode’ van Arthur O’Shaughnessy – een gedicht over de kracht van muziek en kunst (lees dat gedicht hier) – en gebruikt een iconische zin uit dat gedicht om juist het tegenovergestelde duidelijk te maken: ‘Well the shakers got the money now / The movers and the shakers / They’re buying up the big lots now’.
Maar naast de tekstuele genie van Ben Howard, kan hij muzikaal gezien ook gewoon heel goede liedjes maken. Sommige van zijn nummers zijn echt catchy popnummers, zoals What A Day en Far Out, maar andere liedjes zijn meer bestemd voor de fijnproever. Unfurling, bijvoorbeeld, klinkt zelfs een beetje vals, maar aan de andere kant van het spectrum staat Make Arrangements, dat ook zeker niet voor de 538-luisteraar is, maar wel een stuk prettiger in het gehoor ligt. Dit nieuwe album luister lang niet zo makkelijk weg als Ben Howards debuut, maar is een stuk artistieker, intelligenter zelfs. Hij krijgt van mij een dikke 8.
Nena Veenstra 